«وَظَنُّوا أَنَّهُم مَّانِعَتُهُمْ حُصُونُهُم مِّنَ اللَّهِ فَأَتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَيْثُ لَمْ يَحْتَسِبُوا وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ يُخْرِبُونَ بُيُوتَهُم بِأَيْدِيهِمْ وَأَيْدِي الْمُؤْمِنِينَ فَاعْتَبِرُوا يَا أُولِي الْأَبْصَارِ»
«آنها نيز ميپنداشتند حصارهاشان را توان آن هست كه در برابر خدا نگهدارشان باشد. خدا از سويي كه گمانش را نميكردند بر آنها تاخت آورد و در دلشان وحشت افكند، چنان كه خانههاي خود را به دست خود و به دست مؤمنان خراب ميكردند. پس اي اهل بصيرت عبرت بگيريد.»
سوره حشر-آيه ی 2
سوره ی حشر به داستان يهوديان بنيالنضير اشاره دارد كه بخاطر نقض پيماني كه با مسلمين بسته بودند محكوم به جلاء وطن شدند.{…}
مراد {از اين آيه} قبيله ی بنيالنضير است كه يكي از قبايل يهود بودند و در بيرون شهر مدينه منزل داشتند و بين آنها و رسول خدا (ص) عهدي برقرار شده بود، كه همواره با هم به مسالمت زندگي كنند، {…} ولي بنيالنضير اين پيمان را شكستند.{…}
آنها پيش خود فكر ميكردند قلعههاي محكمشان نميگذارد آسيبي از خدا به آنان برسد. و مادام كه در آن قلعهها متحصّن هستند، مسلمانان{نميتوانند} بر آنها غلبه يابند.{…}
{اين آيه} به فساد پندار آنان و خبط و اشتباهشان پرداخته ميفرمايد: …
خداي تعالي از جايي و از دري به سراغشان آمد كه هيچ خيال نميكردند{…}. {آنها} خانه شان را به دست خود ويران كردند كه به دست مسلمانان نيفتد و اين از قوّت سيطرهاي است كه خداي تعالي بر آنان داشت.
تفسير الميزان؛ ج 19؛ صص 411-413-414)
ثبت دیدگاه