«إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَيَقْتُلُونَ الِّذِينَ يَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ»
«همانا كساني كه به آيات خدا كافر شوند و پيامبران را بي‌گناه و به ناحق بكشند و با آن مردمي كه خلق را به عدل و درستي خوانند نيز دشمن شده و به قتل رسانند، اي پيغمبر آنان را به عذاب سخت دردناك بشارت ده.»
سوره آل عمران، آيه ی 21
… اين آيه هم مربوط به اهل كتاب و مخصوصاً يهود است… كفر ورزيدن به آيات الهي عبارت از كفري است كه از روي ظلم و ستم و پس از بيان كافي و شافي پيدا شده باشد. و هم‌چنين كشتن انبياء كه كشتن به غير حق است، و كشتن كساني كه دعوت به عدالت و نهي از ظلم و ستم مي‌نمودند، تمام اين‌ها خود عادت جاريه و سيره ی مستمره ی اهل كتاب (يهود) بوده است، چنانچه تاريخ يهود شاهد روشني بر اين مطلب است. آنان تعداد زيادی از انبياء خود را كشتند، و مردان نيكوكاري را كه امر به معروف و نهي از منكر مي‌كردند به قتل رسانيدند… و جمله ی: «فبشرهم بعذاب اليم» تصريح به شمول غضب الهي و نزول عذاب پروردگار بر آنان است. روشن مي‌شود كه شمول عذاب به آنان، تنها عذاب اخروي نيست، بلكه شامل عذاب دنيوي هم مي‌باشد. عذاب اخرويشان آتش دوزخ، و بلاي دنيوي آنان قسمت هايي است كه در همين دنيا ـ از كشتن و جلاي از وطن و از بين رفتن جان و مال ـ بر سرشان آمده، و بالاتر تفرقه و عداوت و دشمني است كه بينشان تا روز قيامت ادامه دارد، چنانچه بعضي از آيات كتاب عزيز بر آن ناطق و گويا است.
الميزان؛ ج 3؛ ص 234
ثبت دیدگاه