مروان بن حکم در جنگ جمل اسیر شد. امام حسن و امام حسین علیهما السلام نزد امیرالمؤمنین شفاعت کردند و علی (ع) از بند اسارت آزادش نمود.
پدر را گفتند یا امیرالمؤمنین، مروان با تو بیعت نمی کند؟
در پاسخ آن دو چنین فرمود:
اَوَلَم یُبا یعنی بَعدَ قَتلِ عُثمان؟
لا حاجۀ لی فی بیعته!
اِنّها کَفّ یَهُودِیه لَو بایَعَنی بیده لَغَدر یسَبّتهِ
مگر بعد از کشته شدن عثمان با من بیعت نکرد؟
مرا به بیعت او نیازی نیست؛
دست او در بی وفایی (نقض عهد) دست یهودی را ماند. اگر دست بیعت به من دهد غدر کند و در نهایت بیعت خویش بشکند.
منابع
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
– نهج البلاغه، خطبه 72
– ترجمه: عبدالمحمد آیتی، ص 142
ثبت دیدگاه