نگاهی به رابطه صهیونیست ها با فرهنگ و منابع تجاری آنها
در حالي كه هدف علم اقتصاد بايد منطقاً تدبير مجموعه عواملي باشد كه روابط مالي و توليد و مصرف را به نفع همه مردم نشان دهد اين كاملاً با منافع ثروتمندان كه می خواهند بالاتر و بيشتر از توده مردم ثروت های هنگفت داشته باشند مغاير است. ما در روز خودمان و در اين مملكت اسلامي می بينيم كساني كه با سوء استفاده از رانت ها و روابط و وابستگي ها به ثروت های باد آورده اي دست يافته اند، چه بلايي بر سر اسلام و انقلاب و مملكت و مردم در می آورند. چطور ممكن است عدهّ اي جهود كه خود را قوم برگزيده و نژاد برتر و تافته جدا بافته می دانند با گردآوري ثروت، به فكر رفاه عمومي باشند؟ حتي قبلاً ديديم كه مافياي مشروبات الكلي و فحشا را تحت عنوان «خيريه» اداره می كردند. بله، آنها عنوان «رفاه» و لذت جويي و راحت طلبي را وسيله قرار می دهند تا هواي نفس مردم را تحريك كرده و آنها را به مصرف كالاهاي مورد نظر خود تشويق كنند و جيب خود را پر نمايند.
يك نگاهي به تبليغات تجاري، اين حقيقت را به خوبي نشان می دهد. با كمك رنگ و طرح و لطيفه و بازيگر و صحنه سازي، پوك ترين و پوچ ترين كالاهاي مورد نظر خود را تشويق می كنند و جيب خود را پر نمايند.
و البته براي اينكه مردم، آمادگي اين اثرپذيري را داشته باشند بايد بعضي انديشه ها و باورها را هم در آنها تقويت كنند: زندگي يعني خوش بودن؛ آدم بايد شاد باشد؛ بايد خوش بگذراند؛ و… و خوشي و شادماني و خوش گذراندن يعني خوردن و زياد خوردن و بيشتر خوردن و … و البته بقيه انواع خوشي ها و لذتها و خوشي هايي كه با شكم و حوالي شكم ارتباط دارد. و نه لذتها و خوشي های معنوي و سالم.
بعضي افراد چنان غرق در اين فضا می شوند كه حتي يك سؤال دقيق و يا يك مطلب جدي و يا يك بحث اساسي و گفتگوي منطقي را نمي توانند تحمل كنند و زود عكس العمل نشان داده می گويند: اي بابا، كي حوصله اين حرفها را دارد؟ به چه درد می خورد؟ بگذار خوش باشيم؛ به ما چه؛ … و همين افراد خودباخته، وقتي كمترين گرفتاري در زندگي پيدا می كنند، عالم و آدم را مقصر می خوانند و كمترين قصور و تقصيري را متوجه خودشان نمي دانند. غربيها و آمريكاييها و صهيونيستها هم همين افراد را دوست دارند و از آنها دفاع می كنند.
«ساده انديشي است اگر تصور كنيم اين امكان وجود دارد كه بنيادها از ميراث خود صرفنظر كنند و از نگرشهايي حمايت كنند كه كشورهاي جهان سوم رابه اتحاد استراتژي هايي فرا می خوانند كه متضمن قطع پيوند اين كشورها با اقتصاد سرمايه داري جهاني باشد؛ چرا كه همين نظام جهاني است كه بنيادها از آن منتفع می شوند.»(8)
اين، تجربه اي است كه كشور ما طي 30 سال اخير مداوماً به خاطر احساس استقلال طلبي خود دچار آن بوده است.
همه كينه و نفرت غرب و آمريكا و صهيونيسم نسبت به جمهوري اسلامي به همين دليل است كه اين كشور حاضر نيست تحت امر صهيونيستها و آمريكاييها قرار گيرد و متصل به نظام سلطه سرمايه داري غربي باشد و می خواهد خودش روي پاي خودش بايستد و بابت اين خواست هم حاضر است هر مقدار گرفتاري و سختي را تحمل كند.
شمس الدّين رحماني
پاورقی
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
8 – همان؛ ص 244
ثبت دیدگاه