وي گفت: اين تحقيق، دنباله طبيعي همان بدگماني ها و تهمت هايي تحت عنوان «پروتكل هاي سران صهيون» و ادامه همه تهمت ها و نارواگويي هاي نژادي تاريخ است. هرگاه مسؤولان و روزنامه نگاران اين روزنامه سوئدي، روزنامه هاي آلمان نازي را بخوانند، ايده و فكر براي تحقيقاتي را خواهند يافت كه از نظر مصداقي به اين گزارش شبيه است.
«ايهود باراك» وزير دفاع اسرائيل، تنها به نپذيرفتن درستي و صحت اين اتهام بسنده كرده و گفت: ادعاهايي كه روزنامه طرح كرده است، انتقادهاي مشروع و قانوني نبوده، بلكه ديدگاه هاي شخصي بي اساس يك روزنامه نگار بوده است و هيچ جايگاهي در هيچ فضايي ندارد، حتي در يك محيط دموكراسي كه از آزادي بيان نيز بهره مند باشد.
در پي نشر اين گزارش «ايلي يشاي» وزير كشور رژيم صهيونيستي نيز مجوز ورود روزنامه نگاران سوئدي به داخل سرزمين هاي اشغالي را لغو كرد توضيح داد؛ هر درخواستي در اين رابطه توسط وزارت كشور، مورد بررسي دقيق قرار خواهد گرفت.
«عذري آراد» مشاور امنيت ملي اسرائيل پس از انتشار گزارش، به شكل مستقيم به نمايندگي از كابينه «بنيامين نتانياهو» نخست وزير وقت اسرائيل از «كارل بلديت» وزير امور خارجه سوئد خواست كه از طرف دولت خود بيانيه اي مبني بر محكوميت رسمي گزارش آفتون بلادت صادر كند.
در برابر تمام اين فعاليت ها و رفتارهاي سياسي اسرائيلي، سرانجام «فردريك اِينولت» نخست وزير سوئد كه كشور وي رياست كنوني اتحاديه اروپا را بر عهده دارد، اعلام كرد كه قانون اساسي كشورش، اجازه هيچ نوع دخالتي در امور مربوط به رسانه هاي گروهي را به دولت نداده و هيچ كس نيز نمي تواند از اين دولت بخواهد كه قانون اساسي را زير پا بگذارد.
موضع گيري صريح نخست وزير سوئد، بار ديگر سران و سياستمداران اسرائيل را به تكاپو انداخت، آنها اين بار سعي كردند، موضوع گزارش ياد شده و جبهه گيري دولت سوئد را در ادامه موج يهودستيزي و «بيزاري از قوم يهود» در اروپا جلوه دهند و اين مسأله محور مباحثات در جلسه اعضاي كابينه رژيم صهيونيستي در 23 آگوست قرار گرفت. به دنبال آن «بنيامين نتانياهو» شخصاً وارد بازي شد و اعلام كرد «هرگز از حكومت وكشوري كه بادهاي يهود ستيزي و كينه جويي عليه يهوديان در آن مي وزد، انتظار عذرخواهي نسبت به اين مسأله را نخواهد داشت.»
انعكاس و پيامدهاي موضوع اين گزارش و عكس العمل بيش از حد رژيم صهيونيستي در همين رابطه و انتقاد از دولت سوئد در بالاترين سطوح سياسي، عجيب به نظر مي رسيد. اما از آن عجيب تر واژگون سازي واقعيت ها توسط ليبرمن بود. زماني كه اعلام كرد: «دولت سوئد بار ديگر همان رفتاري را پيش گرفت كه پس از جنگ جهاني دوم آن را به عنوان «چرخش بر اساس در مصلحت انديشي» مي شناختند. منظور اخراج يهودي ها از اين كشور در زمان [داستان] بر پايي كوره هاي انسان سوزي آلمان نازي است.» اين انتقاد به اندازه اي غير قابل قبول بود كه حتي روزنامه هاي اسرائيلي در پاسخ به آن موضع گيري كردند. اين بار «ليبرمن» رفتار وارونه اي در پيش گرفت و گفت: سوئد از كشورهايي است كه بيش از ديگران در كنار يهوديان ايستاده و از آن ها حمايت كرده است.
در همين راستا «لانابوزنر» نماينده اقليت يهوديان سوئد اعلام كرد «اين رفتار اسرائيل، موضوع را بزرگ و خارج از چارچوب جلوه داده است و چيزي به جز راست گرايي افراطي و تندروي نامتناسب در عمق آن وجود ندارد، زيرا مي دانيم دولت سوئد اغلب موضع گيري هاي مثبتي در قبال فلسطيني ها داشته و روابطش با اسرائيل همواره قابل تحسين نبوده است.»
روزنامه هآرتص نيزاز زبان «بوزنر» نقل كرد «اظهارات اسرائيل در خصوص اين موضوع، آن را بزرگ تر و برجسته تر از حد خود كرده است.» به اعتقاد او اسرائيل با درخواست «محكوم سازي دولتي»، باعث شد مسأله «يهود ستيزي» جاي خود را به مقوله «آزادي بيان» در سوئد بدهد. او اظهار كرد اين برجسته نمايي و حساسيت را به عنوان راست گرايي گروهي از تندروها و افراطي هاي موجود در نظام حاكميت و نيز تلاش براي پاسخ گويي به سوئد به خاطر نداشتن روابط مثبت با اسرائيل تعبيركنيم. به ويژه اينكه سوئد در بيشتر مواقع موضع گيري هاي مثبتي در حق مردم فلسطين داشته است.
«يان هيلين» سردبير «آفتون بلادت» نيز در پاسخ به حساسيت هاي اسرائيل اعلام كرد كه وي هيچ گاه انساني يهودي ستيز و دشمن يهوديت نبوده و هدفش از چاپ گزارش نيز نمي تواند براي شهرت و نام آوري باشد. وي تأكيد كرد كه سياست مداران اسرائيل سعي مي كنند چاپ گزارش را يك نوع خصومت شخصي و كينه قبلي بخوانند، در حالي كه آن چه در گزارش طرح و منعكس شده است، افكار منطقه اي و بومي است و چنانچه بررسي و تحليل نشود، بيش از همه به خود اسرائيل لطمه خواهد زد.
«هيلين» تأكيد كرد: اسرائيل به آن خاطر سعي در محكوميت مطالب درج شده در گزارش دارد، كه خود را در آستانه رويارويي با اتهامات ديگر مي بيند و به ناچار بايد در برابر جنايت هاي جنگي و نقص حقوق بشر و ديگر جرم هايي كه مرتكب شده است، پاسخگو باشد. سردبير «آفتون بلادت» با اشاره به تهاجم تبليغاتي اسرائيل در دفاع از تقدس «سامي گري» و «هولوكاست» و «يهوديت»، آن را يك ابزار سياسي تعبير كرد كه رژيم صهيونيستي به عنوان آخرين اهرم ممكن در برقراري موازنه به آن پناه برده است، چرا كه مي داند اروپا و جهان غرب در برابر آن هيچ حرفي نخواهد داشت و قانون اساسي كشورهاي اروپايي آكنده از مجازات و جريمه هاي سنگيني است كه در انتظار منتقدين «هولوكاست» و «يهوديت» خواهند بود.
نويسنده: ابراهيم خطاب
مترجم: اصغر علي كرمي
ثبت دیدگاه