خيانت در امانت و عهد
و من اهل الكتاب من ان تامنه بقنطار يوده اليك و منهم من ان تامنه بدنيار لا يوده اليك الا مادمت عليه قائما ذلك بانهم قالو ليس علينا في‌الامين سبيل و يقولون علي‌الله الكذب و هم يعلمون
آل عمران/ 75
و از اهل كتاب كساني هستند كه اگر قنطاري به نزد او امانت بسياري به تو باز پس مي‌دهند و از آن‌ها كساني هم هستند كه اگر ديناري نزد او به امانت بسپاري بازپس نمي‌دهند مگر بر آن پافشاري كني.
اين بدان معني است كه نيست بر ما راهي نسبت به كار مردم امي. آن ها بر خدا دروغ مي‌بندند در حالي كه خود مي‌دانند.
خيانت در امانت
در اين آيه به اختلاف فاحشي كه بين اهل كتاب راجع به حفظ امانت‌ها و نگهداري جانب عهد و پيمان وجود دارد اشاره شده، هم‌چنين بيان مي‌دارد كه اين صفت –گرچه في‌نفسه يك خوي زشت و ناپسند نژادي است و زيانش براي همگان روشن مي‌باشد- از صفت و خوي زشت ديگري كه در جماعت آنان (يهود) هست و در نظرشان جنيه اعتقادي هم دارد سرچشمه گرفته است.
آنان مي‌گويند: «ليس علينا في‌الامين سبيل»، يعني چون ما اهل كتابيم و ديگران «اُمّي» درس نخوانده ، [پست، پايين‌تر و غيريهود] هستند بنابراين كساني كه از نژاد ما نيستند، بر عهده ما كه اسرائيلي هستيم حقوق لازم‌الرعايه‌اي نخواهند داشت.
بالاتر آن كه سخن گذشته را هم به دين نسبت مي‌دهند، چنان كه جمله: «و يقولون علي‌الله الكذب و هم يعلمون…» به آن دلالت دارد.(1)
پي‌نوشت‌ها
1-علامه سيد محمدحسين طباطبايي، تفسير الميزان، ج3- ص 445.
ثبت دیدگاه