حدیث روز
امام علی (ع) می فرماید : هر کس از خود بدگویی و انتقاد کند٬ خود را اصلاح کرده و هر کس خودستایی نماید٬ پس به تحقیق خویش را تباه نموده است.

افزونه جلالی را نصب کنید. Friday, 4 October , 2024 ساعت تعداد کل نوشته ها : 1225 تعداد نوشته های امروز : 1×

تازه ترین مطالب

هر ضربه به رژیم صهیونی از سوی هر کس و هر مجموعه، خدمت به کلّ منطقه و بلکه به کلّ انسانیّت است عزای ما در فقدان آقای سیّد حسن نصرالله از جنس عزای حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام است یعنی زنده‌کننده و پیش‌بَرنده و شوق‌آفرین برای کار و پیشرفت لزومِ گرفتنِ «انتقام سخت» و تاریخ‌ساز از سران و رهبران جبهه‌ی جهانی قوم یهود و رژیم تروریست «اسرائیل» ضربات جبهه‌ی مقاومت بر پیکر فرسوده و رو به زوال رژیم صهیونی، بحول و قوه‌ی الهی کوبنده‌تر خواهد شد پیام مهم رهبر انقلاب اسلامی درباره قضایای اخیر لبنان فلسطین، به وسیله‌ی خبیث‌ترین کفّار عالم غصب شده؛ حکم قطعی شرعی و بر همه واجب است فلسطین را به مسلمانها، به صاحبان اصلی‌اش برگردانند ایجاد وحدت و تشکیل «امّت اسلامی» دشمنانی دارد؛ روی «دشمنان اسلام» فکر کنید، تکیه کنید؛ دشمن فلان کشور، مهم نیست؛ کسانی هستند دشمن اسلامند. اینکه دختر عزیز ما مدال خودش را اهدا می‌کند به بچّه‌های غزّه یا فلسطین، این در دنیا خیلی پُرمعنا است

حساب و کتاب های منطقه
17 مرداد 1400 - 20:32
شناسه : 8226
بازدید 223
3

 سعدالله زارعی از نظر رژیم صهیونیستی، زمان در حال سپری شدن است. اگر وضعیت کنونی منطقه حتی فقط منجر به کاهش نیروهای نظامی آمریکا شود، برای اسرائیل وحشتناک است. این کاهش نیروها حتی اگر آرام و طی یک جدول زمانی هم صورت گیرد و به آینده های نزدیک و یا دور موکول گردد، باز هم […]

ارسال توسط :
پ
پ

 سعدالله زارعی

از نظر رژیم صهیونیستی، زمان در حال سپری شدن است. اگر وضعیت کنونی منطقه حتی فقط منجر به کاهش نیروهای نظامی آمریکا شود، برای اسرائیل وحشتناک است. این کاهش نیروها حتی اگر آرام و طی یک جدول زمانی هم صورت گیرد و به آینده های نزدیک و یا دور موکول گردد، باز هم برای رژیم صهیونیستی وحشتناک خواهد بود. از این رو آمریکا که قادر به حفظ نیروهای نظامی خود در منطقه نیست و حتی اگر این نیروها و پایگاه های نظامی را هم حفظ کند، قادر به استفاده چندانی از آنان نیست، در گام اول سرگرم جابه جایی بخشی از نیروهای نظامی خود است، بخشی از این نیروها از افغانستان به پایگاه هایی در جنوب خلیج فارس منتقل شده و بخشی از نیروهای نظامی آن از عراق و سوریه راهی اردن شده اند. این یک تدبیر برای التیام موقت رژیم صهیونیستی است. ولی هر چه هست به تل آویو می گوید باید خود اگر می تواند فکری برای امنیت خویش کند. کما اینکه وقتی پنجشنبه ده روز پیش یک نفتکش این رژیم در سواحل فجیره در دریای عرب مورد حمله پهپادی قرار گرفت و رژیم صهیونیستی آمریکا را به کمک طلبید، وزیر دفاع آمریکا گفت: «اسرائیل خود بلد است چگونه از خود دفاع کند. این کشور اختیار خود را دارد و نیازمند هماهنگی با ما درباره آنچه می خواهد عمل کند، نیست».

از آن طرف اسرائیل که متوجه عمق فاجعه در حال وقوع علیه خود شده، درصدد برآمد پیش از آنکه واقعا آمریکا منطقه را ترک کند، به یک رژیم و نرم حقوقی میان خود و دولت های منطقه و تضمین های لازم برای حضور در آبراه های حساس دست پیدا نماید. بر این اساس از سال گذشته تحرکات این رژیم در آبراه های مدیترانه ، دریای سرخ و اقیانوس هند افزایش پیدا کرد و این اواخر دامنه آن به حضور در دریای عرب و سواحل شرقی کشور عمان هم کشیده شد. هدف رژیم جعلی اسرائیل این بود که به موازات خارج شدن نظامیان آمریکایی از منطقه و نیز به موازات کاهش عملیات های نظامی آمریکا در این منطقه، حضور خود را جایگزین آن نماید و مانع آن شود تا جای خالی نظامیان آمریکا را نیروهای جبهه مقاومت پر کنند. اما این کار به دلایل زیر شدنی نیست:

۱- رژیم صهیونیستی، خارج از سرزمین های اشغالی فلسطین، هیچ زیرساختی در منطقه ندارد. در بعد امنیتی نه پادگان نظامی، نه یگان نظامی، نه متحد نظامی، نه تجهیزات نظامی و نه توافقنامه یک یا چندجانبه نظامی و نه نفرات نظامی. بنابراین پر کردن خلا وجود کشوری مثل آمریکا که حداقل از سال ۱۳۱۸ش -۱۹۳۹م- در این منطقه ورود نظامی داشته و در این مدت هشتاد ساله بر موقعیت های نظامی خود افزوده است، برای «اسرائیل غاصب» هرگز کار آسانی نیست. کما اینکه در همین سال گذشته که سه کشور عربی – امارات، بحرین و سودان- اقدام به برقراری رابطه رسمی با تل آویو نمودند، در کم تر از یک سال به دلیل آنکه تحت فشار ملت های منطقه قرار دارند، هر کدام به نوعی از عمل به مفاد توافقات فاصله گرفته اند. این روشن است که رژیم غاصب یک کشور عربی-اسلامی، هرگز نمی تواند در منطقه عربی-اسلامی، «عادی سازی» شود.

۲- رژیم صهیونیستی از یک سو پس از شکست در جنگ ۱۲ روزه اخیر و از سوی دیگر پس از به بن بست رسیدن کارزار «فشار حداکثری به ایران» که ماهیت اسرائیلی داشت، به مرحله یاس رسیده است. این رژیم با تحرک نظامی در فراسوی سرزمین و آب های فلسطین، درصدد برآمده است تا بر تداوم سیاست های توسعه طلبانه خود تاکید کند. از نظر تل آویو به درون خزیدن سیستم نظامی- امنیتی اسرائیل و عدم تحرک در محیط بیرونی، القاء ضعف کرده و سبب تحرک بیش تر گروه های مقاومت در منطقه می شود. جنگ ۱۲ روزه اخیر را اولا مقاومت آغاز کرد و ثانیا به میدان آمدن ساکنان فلسطینی مرزهای غربی این کشور و تبدیل شدن مناطق شمالی تل آویو – بین پایتخت و حیفا- اتفاق جدیدی بود که تداوم این وضعیت، حیات صهیونیست ها را در معرض تهدید جدی قرار می دهد. اسرائیل در ماه های اخیر تلاش کرد تا صحنه نبرد آینده را آن گونه که به نفع وی تمام شود، تنظیم و آماده نماید. جنگ آینده فلسطینی ها علیه رژیم اسرائیل حسب آنچه رهبران مقاومت گفته اند، به جنگ گروه های مقاومت ساکن غزه محدود نمی گردد. دبیرکل محترم حزب الله لبنان در حین جنگ ۱۲ روزه اعلام کرد دفاع از قدس مسئله لبنان هم هست و این بیان کنایی بود چرا که چند روز پیش از آن رهبران مقاومت غزه گفته بودند «دفاع نظامی» ما به غزه محدود نمی شود و قدس را هم دربر می گیرد. در همین ایام رهبران مقاومت یمن هم با صراحت اعلام کردند آماده اند تا موشک های یمنی را به سمت شهرک نشین های غاصب و پایگاه ها و پادگان های رژیم صهیونیستی شلیک نمایند که البته کار به آنجا نرسید. رژیم صهیونیستی در ماه های اخیر درصدد برآمد تا به خیال خود صحنه نبرد را به منطقه پیرامونی ایران و یمن منتقل کند و پیش از آنکه نظریه «دفاع نظامی منطقه ای از قدس» شکل بگیرد، به یک توافق نانوشته با مقاومت برسد که بر مبنای آن طیف های مقاومت در جنگ آینده، از جنبه نظامی به کمک فلسطینی ها نیایند و معادله کنونی میان فلسطینی ها و اسرائیلی ها حفظ شود.

۳- حمله اسرائیل به کشتی کشور های مخالف خود که وال استریت ژورنال ۲۴ اسفندماه گذشته تعداد آنان را ۱۲ مورد ذکر کرد و طی هفته های اخیر به ۱۳ فروند رسیده است، در واقع بر مبنای فراخواندن جمهوری اسلامی و جبهه مقاومت به جنگ و رویارویی مستقیم با رژیم اسرائیل قرار ندارد بلکه برای بازداشتن ایران و جبهه مقاومت از کمک به فلسطینی ها در جنگ حساس آینده صورت گرفته است. برخی نیز معتقدند، رژیم اسرائیل درباره مواردی که نفتکش های آن مورد حمله واقع شده اند، سرگرم یک بازی خیالی است. به گمان اسرائیل اگر این نفتکش ها هزینه دریافت «تضمین امنیتی آینده» باشند، گزاف نیست. لذا از یک سو خود را در معرض تهاجم قرار می دهد و مقاومت را در حمله به خود وسوسه می کند و از سوی دیگر درباره وقایع رخ داده به داستان سرایی دروغ سرگرم می باشد.

گمان اسرائیل این است که با تبلیغات و سرو صدا می تواند به یکی از این دو هدف دست یابد، هدف اول این است که جمهوری اسلامی به هراس افتد و برای حفظ فرصت هایی که با انتخاب حجت الاسلام والمسلمین رئیسی به دست آورده، کاملا پا پس بکشد و برای مدت معتنابهی جلوی اقدامات نیروهای مقاومت در منطقه گرفته شود. اگر این اتفاق بیفتد؛ رژیم اسرائیل به یک «فرصت طلایی» دست پیدا می کند هدف دوم رژیم اسرائیل این است که از حساسیت ها علیه ایران استفاده کرده و یک کارزار فشار بین المللی و منطقه ای علیه جمهوری اسلامی به وجود آورد.

اما آنچه در عمل اتفاق افتاد برای اسرائیل مایوس کننده بود. جمهوری اسلامی با روی کار آمدن حجت الاسلام رئیسی، به یک موقعیت ویژه داخلی یعنی انسجام سیاسی دست پیدا کرده و قدرتمندتر از هر وقت در منطقه ظاهر می شود. حضور پرحجم و پرتنوع رهبران مقاومت در تهران و نشستن در صف اول میهمانان خارجی مراسم تحلیف ریاست جمهوری جدید ایران نشان داد، ملاحظات ایران در توسعه تجارت خارجی سرجای خود با قوت دنبال می شود و حمایت از مقاومت جدی تر از قبل استمرار پیدا می کند.

رژیم صهیونیستی درصدد بود یک جبهه غربی و عربی را علیه ایران وارد کارزار نماید اما موفقیت چندانی پیدا نکرد.آمریکا در پاسخ به درخواست ممتد این رژیم برای اقدام علیه ایران خیلی صریح به آن یادآور شد اولا اگر کاری می تواند، خود انجام دهد و ثانیا اقدام علیه نفتکش اسرائیل تاثیری بر مذاکرات با ایران بر سر برنامه هسته ای آن در وین ندارد. کما اینکه روزنامه های نیویورک تایمز و وال استریت ژورنال از برگزاری جلسه ای در تاریخ ۲۶ اردیبهشت ماه گذشته در واشنگتن بین مقامات نظامی اسرائیل با مقامات آمریکایی خبر دادند که در آن خود مقامات اسرائیلی هم درباره موثر بودن حمله به نفتکش های ایرانی در آب های بین المللی ابراز تردید کرده بودند.

از سوی دیگر با اظهارات صریح مقامات وزارت خارجه روسیه و چین، مشخص شد که اسرائیل نمی تواند امیدی به ورود جدی شورای امنیت سازمان ملل به نفع خود داشته باشد، چرا که هر کدام از این دو عضو دائمی شورای امنیت با عباراتی اعلام کردند؛ هیچ نشانه ای از دست داشتن ایران در حمله به کشتی شرکت اسرائیلی «زودیاک مارتیایم» وجود ندارد و بهتر است مقامات اسرائیل به این داستان سرایی خاتمه دهند.

جالب این است که در همین ایام، رئیس اسبق موساد در مصاحبه ای مقامات رژیم اسرائیل را اندرز داد که «نفتکش های اسرائیلی از این منطقه – دریای عرب و دریای عدن- خارج شوند چرا که دست ایران برتر است و این حضور سبب تحریک دست برتر شده و به ضرر اسرائیل تمام می شود».

۴- بله واقعا ایران و مقاومت منطقه قصد ماجراجویی ندارند و بیش از دیگران بر امنیت کامل آب های این منطقه – از خلیج فارس و اقیانوس هند، تا دریای سرخ و دریای مدیترانه- تاکید دارند. ولی این به آن معنا نیست که ایران و مقاومت می توانند، حضور غاصبانه و توطئه آمیز اسرائیل در آب های این منطقه را تحمل نمایند. رژیم صهیونیستی همواره منشا رخدادهای سوءامنیتی در این منطقه بوده است. ملت ایران هنوز طراحی به شهادت رسیدن دانشمند شهید دکتر محسن فخری زاده توسط عوامل رژیم صهیونیستی را از یاد نبرده اند؛ لبنانی ها نقش هر روزه ضدامنیتی اسرائیل علیه کشور خود را شاهد هستند و یمن می داند که پشت هر توطئه ضدیمنی دست های کثیف اسرائیل قرار دارد. بنابراین واضح است که میان علاقه جدی ایران به حفظ و توسعه آرامش در منطقه و تحمل حضور یک عنصر اخلالگر جنایت کار فاصله وجود دارد. جبهه مقاومت نمی تواند امنیتی را واقعی تصور کند که در وسط آن عنصری جنایتکار و آشوب گر وجود داشته باشد.

منبع: روزنامه کیهان/۱۷ مرداد۱۴۰۰

ثبت دیدگاه

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.