4- کمپانیها و پولسالاران یهودی در ایران
محمد شایسته وزیرمختار سفارت شاهنشاهی در عراق در خرداد سال 1328، یک سال پس از تأسیس اسرائیل طی نامهای به دربار شاهنشاهی ایران ضمن اشاره به دامنه و ابعاد حضور و فعالیت شرکتها و بازرگانان یهودی در ایران که عمدتاً عراقیالاصل بودند، ضمن هشدار نسبت به تهدید و خطر فزاینده سیطره و نفوذ اقتصادی و پولی آنها میافزاید:
«قسمت عمده فعالیتهای اقتصادی ایران در دست یهودیهای عراقی است و این مسأله نه تنها از نظر اقتصادی بلکه از نظر سیاسی باعث کمال نگرانی میباشد.»25
سفارت ایران طی نامه دیگری به وزارت امور خارجه در همین خصوص چنین نوشته و هشدار داده است:
«در ایران یک حقیقت مسلمی است که تجارت و اقتصاد و ثروت کشور دست یهودیها افتاده و تصویر آینده خطرناک این وضع، دوراندیشان را نگران دارد ]کرده است[ زیرا اگر اداره ثروت و اقتصاد مملکت در دست طبقهای باشد که نتوان ارتباط آنها را با کشورهای خارجی کنترل نمود، البته به استقلال سیاسی مملکت نمیتوان اعتماد داشت. مع ذالک و با تمام این نگرانیها تاکنون هیچ اقدام اساسی برای این وضع نشده است.»
در سند یادشده، اسامی دهها شرکت و اشخاص پولسالار یهودی فهرست و ضمیمه نامه هشدارآمیز گردیده است.
روزنامه اسرائیلی جروزالم پست، در بهمن سال 1330 ش/ 1952 م، به نقل از موشه برالنماینده یهودیان در مجلس شورای ملّی ایران نوشته بود که از میان 70000 یهودی ایران ده میلیونر، و یکهزار نفر ثروتمند درجۀ یک و پنج هزار یهودی ثروتمند وجود دارد که همه بازرگانان هستند.26
پولسالاران یهودی نه تنها اولین بانکهای رهنی ایران را کاملاً تحت قبضه و سیطره خود داشتند بلکه تا زمان پیروزی انقلاب اسلامی و سقوط نظام پهلوی، صدها شرکت، کارخانه و مرکز بزرگ اقتصادی، پولی و صنعتی کاملاً در دست آنها بود. صادرات و واردات طلا، فرش های ابریشمی، دارو قاچاق اشیای عتیقه کاملاً در قبضه آنها بود.27 اینها جدا از دهها شرکت و دفاتر تجاری اسرائیلی مستقر در تهران بود.
تکاپوی صهیونی برای ابقای سلطنت پهلوی
در دورانی که امواج نهضت و قیام اسلامی مردم مسلمان، سراسر ایران را فراگرفته بود و پایههای حکومت و سلطنت پهلوی به تدریج در آستانه خطر و تزلزل قرار میگرفت، دستگاه اطلاعاتی صهیونیسم و مأموران سازمان جاسوسی موساد بیش از همه دچار سردرگمی و هراس شدند. آنها برای حفظ منافع و موقعیت طلایی و نیز پایگاههای خود در ایران با تمام توطئه و تلاش سعی کردند تا مانع از سقوط حکومت پهلوی شوند. کارشناسان اسرائیلی و مأموران دستگاه جاسوسی صهیونیسم به اشکال گوناگون به مقامات بلندپایه ایران، به خصوص سران ارتش و شخص شاه پیشنهاد و القا میکردند که راهی جز سرکوب و کشتار و خشونت وجود ندارد و تنها راه بقای سلطنت همین است.
هاآرتص در دی ماه 1357، یعنی چند روز قبل از فرار محمّدرضا پهلوی از ایران (26 دی ماه) در مقالهای با عنوان «چگونه آتش در ایران خاموش خواهد شد»به صراحت توصیه کرد که:
اگر شاه و افسران ارتش جرأت داشته باشند، آن چه را که لازم است باید علیه مخالفان انجام دهند تا رژیم نجات یابد و تنها راه چاره نیز تشکیل دولتی قدرتمند از افسران ارتش است.28
سموئل سگو کارشناس نظامی اسرائیل، کشتار هفده شهریور را مورد تمجید و ستایش قرار داد و این شیوه برخورد را تنها راه چاره دانست.
دیوید مناشری پژوهشگر و ایران شناس مؤسسه شیلواح در گفت و گو با رادیو اسرائیل، سرکوب خونین و کشتار مردم را تنها راه بقای سلطنت شاه اعلام کرد.
روزنامه داوار در 14 دیماه 1357، به صراحت اعتراف کرد که نگرانی اسرائیل بیش از نگرانی غرب از سقوط سلطنت پهلوی است و دلیل آن وابستگی بیش از حد ایران و اسرائیل به یکدیگر است.
به دنبال این توصیهها حتی کماندوهای ورزیده اسرائیلی تحت مدیریت اداره اطلاعات ارتش اسرائیل به ایران اعزام و در یکی از پایگاههای نظامی و اطلاعاتی تحت اختیار اسرائیلیها مستقر شدند.
آنها با پوشیدن یونیفورم نظامی ارتش ایران و به عنوان نیروهای ضدشورش، به رویارویی با مردم بپاخاسته ایران اقدام کردند. در کنار این اقدام مستقیم نظامی، موساد جنگ روانی شدیدی را از طریق مأموران خود در داخل کشور و علیه نهضت اسلامی و به نفع سلطنت پهلوی به راه انداخت. اما با این همه، سرانجام، نهضت اسلامی مردم ایران، با پرچمداری بزرگ مردی از سلالۀ پیغمبران، حکومت و دودمان پهلوی و پایگاه توطئه جهانی صهیونیسم را در این سرزمین برچید و به اعتراف کهنهکاران امپراتوری اطلاعاتی غربی ـ صهیونی، سقوط کانون توطئهای که استراتژی صهیونیسم را در ایران و منطقه تعقیب میکرد، از جمله پیامدهای نهضت بزرگ مردم ایران بود.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی
با پیروزی انقلاب اسلامی، پایگاههای صهیونیسم در ایران برچیده شد. سفارت اسرائیل در خیابان فلسطین تهران به سازمان آزادیبخش فلسطین به رهبری وقت یاسر عرفات تحویل گردید. حتی اسم خیابان کاخ به فلسطین تغییر یافت.
آرمان آزادسازی فلسطین و قدس شریف به عنوان یک مسأله اساسی و اصلی و راهبردی در سیاست خارجی نظام جمهوری اسلامی ایران جای گرفت و دنبال شد.
از سوی دیگر مقاومت و ایستادگی در برابر توسعهطلبی و تجاوزگری رژیم جعلی اسرائیل در فلسطین و کلّ منطقه به عنوان راهبرد غیرقابل تغییر در نظام جمهوری اسلامی ایران تثبیت شد.
آرمان آزادی کُلّ سرزمین فلسطین و نابودی و حذف رژیم اشغالگر صهیونیستی از منطقه، در صدر برنامهها و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران قرار گرفت.
جالب این که این مسأله راهبردی انقلاب و نظام اسلامی از نظر و نگاه سلطه جهانی به عنوان یک حرکت و پدیده ناسازگار و بلکه ستیهنده با برنامهها و سیاستهای حاکم بر جهان سلطه تلقی و ارزیابی شد. به جرأت میتوان گفت پس از پیروزی انقلاب اسلامی و سقوط نظام وابسته شاهنشاهی در ایران، تاکنون به دلیل اتخاذ و اعلام این سیاست راهبردی نظام اسلامی، انواع توطئهها و دسیسهها علیه ایران اسلامی و مردم مسلمان ایران طراحی و به معرض اجرا گذارده شده است که موضوع تحریم همهجانبه کشور ایران از سوی آمریکا و اتحادیه اروپا یعنی کل نظام سلطه، تنها گوشه و نمونهای از آن است.
حضرت آیتالله العظمی خامنهای رهبر معظّم انقلاب اسلامی در یک عبارت کوتاه و دقیق در این باره چنین فرموده اند:
«ما به آزادی قدس شریف و تمامی سرزمین فلسطین میاندیشیم؛ این است آن جرم بزرگ ملت ایران و جمهوری اسلامی».
پیروزی انقلاب اسلامی و گفتمان انقلابی مبتنی بر استقلالطلبی، آزادی خواهی، ظلم ستیزی و ایستادگی و مقاومت در برابر انواع توطئهها و توسعهطلبیها و باجهای صهیونیسم جهانی مجموعاً موجب بیداری ملتها به خصوص در کشورهای اسلامی از جمله فلسطین گردید. آن چنان که چندین سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی، انتفاضه مردم فلسطین به عنوان بزرگترین حرکت اسلامی و سراسری در اراضی اشغالی در دسامبر سال 1987م/ آذر 1366ش، زمین را زیر پای اشغالگران صهیونیست به لرزه درآورد.
پیامدهای بعدی این حرکت، آزادی جنوب لبنان از سوی مقاومت اسلامی آن کشور، انتفاضه مسجدالاقصی، برچیده شدن شهرکهای یهودینشین در نوار غزه، پیروزی حزبالله لبنان در جنگ 33 روزه و نیز پیروزی مقاومت اسلامی فلسطین در جنگ های 22 روزه، 8 روزه و 50 روزه بود. رویدادهای مسلسل یادشده به خوبی ثابت کرد که اسرائیل نه فقط دیگر آن دژ تسخیرناپذیر و شکستناپذیر ادعایی و تبلیغاتی نیست بلکه آن چنان آسیبپذیر و شکننده است که علیرغم پشتیبانیها و حمایتهای همهجانبه آمریکا و اروپا و نظام سلطه، صدای شکستن استخوانها و ستون فقرات این دولت جعلی به گوش میرسد.
محمّدتقی تقی پور
منابع و مآخذ:
25. سند وزارت امورخارجه، مورخ 22/3/1328، طبقه بندی محرمانه.
26. محمّدتقی تقی پور، تکاپوی صهیونی در ایران معاصر، پژوهه صهیونیت کتاب دوّم، چاپ اوّل، 1381.
27. همان.
28. سقوط 2، صهیونیسم و سلطنت پهلوی در ایران، مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی.
ثبت دیدگاه