آیا صهیونیسم جدا از یهود و یهودیت است؟ شباهت یا وجه افتراق این دو چیست و تا کجاست؟
اهداف، آرمان و شیوه‌های رفتاری این دو تا چه حد متفاوت و یا نزدیک به هم است؟
چگونه می‌توان نسبت به دیدگاه‌ها و تفاسیر مختلف و متفاوت در این باره داوری کرد؟
متن گزیده زیر که از سوی یک دانشمند صاحب‌نظر و معتقد یهودی در این خصوص به رشته تحریر درآمده، پاسخ بسیار صریح و روشنی است به پاره‌ای ابهامات و سؤال‌ها در این باره، که از نظر خوانندگان می‌گذرد:
صهیونیسم با آنکه نزد بسیاری از هواداران خود مقدّس است، نمی‌تواند جای آرمان مسیحایی را بگیرد. هدف صهیونیسم تأسیس دولت یهود در فلسطین تحت حمایت قدرت‌های اروپاست. آرمان مسیحایی وعده می‌دهد که یهود یک قدرت جهانی در فلسطین تأسیس خواهد کرد و همة اقوام زمین در مقابل آن کرنش خواهند نمود. صهیونیسم حتی در بعد سیاسی خود تنها یک مرحله از آرمان مسیحایی را محقّق ساخت و به همین علت در صورت توفیق ممکن است به سوی تحقّق کامل آن آرمان گام بردارد. این اقدام در صورت عدم توفیق نیز یهودیان را در مورد اصل آرمان دلسرد نخواهد کرد؛ زیرا آرمان مسیحایی از آزادی یهودیان گسترده‌تر و از تأسیس یک دولت یهودی مستقل فراگیرتر است. آرمان یادشده اهداف بلندی را برای بشریت و تکامل نژاد بشری در نظر می‌گیرد، ولی در عین حال، در یک زمینة یهودی و با مفهومی کاملاً یهودی باقی خواهد ماند. آن آرمان صلح جهانی و عصر عدالت و پارسایی را وعده می‌دهد؛ عصری که درآن همة انسان ها خواهند دانست که خدا یکی و نام او یکی ]یَهُوه[ است. ولی این عصر پس از اصلاح معنویّات قوم یهود تحت هدایت یک انسان خواهد بود که نهالی از خاندان داوود است و خدا او را می‌فرستد تا آنان را به راستی و درستی رهنمون شود. قومی که خدا برای ابلاغ رسالت خود به جهانیان برگزیده، خواهد توانست مسئولیت خویش را در اصلاح معنویّات جهان انجام دهد. امید مسیحایی که انبیا و دانایان آن را اعلام می کردند، همین بود و امید مسیحایی بیشتر یهودیان عصر ما نیز همین است و باور جناح‌های مختلف جامعه در این باب تنها در جزئیات تفاوت دارد.1 به برکت آزادی یهودیان در تفسیرِ اعتقادات، این تفاوت ها تنها تفرقه ای را در اردوگاه یهودیت پدید نیاورده است و هر گروه به شیوه خود در تحقّق این آرمان شکوهمند سهیم می شود.2
جولیوس گرینستون
ترجمه: حسین توفیقی
ـــــــــــــــــــــــــــــــــ
1. See Güdemann, Das Judenthum, pp.93-105 (Vienna, 1902).
در این منبع، عناصر جهانی اندیشة مسیحایی مورد تأکید قرار گرفته و اعتقاد به آمدن مسیحای شخصی محصول تخیّلات واعظان دانسته شده است. استناد منبع یادشده به دعای سال نو (رک.: صفحه 120 از کتاب حاضر) را نمی‌توان رد کرد، ولی حتی در این دعا، امید به بازگشت مسیحا بن داوود مطرح شده است. رک.: منابع زیر که هر دو نظر را ارائه و مورد بحث قرار داده‌اند:
Joseph, Judaism as Creed and Life, pp.167-73 (London 1903); Leo Bäck, Das Wesen des Judenthums, pp.142-6 (Berlin, 1905).
2. جولیوس گرینستون: انتظار مسیحا در آیین یهود، ترجمه حسین توفیقی، انتشارات: دانشگاه ادیان و مذاهب، چاپ اول 1387، ص 172-171.
ثبت دیدگاه