اشغالگری در طول تاریخ ویژگی های مخصوص به خود را دارد. برخی از این ها، تنها اشغالگري نظامی و یا اقتصادی بوده است. اشغال سرزمین فلسطین تنها در زمینه های سیاسی، نظامی و اقتصادی و حتی در اشغال اراضی منحصر نگردیده است، بلکه تمامی زمینه های فرهنگی و نمادهای تاریخی مربوط به درگیری و کشمکش اعراب با اسرائیل را شامل می شود.
از زمان تأسیس دولت عبری در سال 1948 ، این رژیم با قدرت تلاش می کند با شیوه های گوناگون از یهودی سازی حمایت کند و از جملۀ این شیوه ها، تغییر نام مناطق، شهرها و روستاهای فلسطین به نام های عبری و یهودی است.
تمامی ملت ها بر نام هایی تکیه دارند که خصوصیات، خواسته ها و آرمان های آن ملت را منعکس کند؛ چرا كه اين موضوع در تقویت حافظه و هویت اجتماعی ملت ها و تثبیت این نام ها در ذهن ملت ها مؤثر باشد.
براین اساس می بینیم اشغالگران معمولا تلاش دارند با کوشش فراوان نام های عربی را تغییر دهند تا مالکیت جدیدی را در ذهن مردمان تثبیت کنند و شواهد تاریخی برای این مدعا بسیار است: یونانیان باستان سعی کردند نام شهرهایی را که به تصرف خود در می آورند تغییر دهند ونامهاي يوناني بر اين شهرها قرار دهند.آنان نام «عکا» را به «بتولمیس» و نام «بیسان» را به «سیکتوبولس» تبدیل نمودند. در زمان جنگ های صلیبی «عکا» به «سان جون»، سرزمين اللد به «سان جرج» تغییر نام داد، اما پس از پایان اشغال فلسطین، نام ها به اصل خود بازگشت تا شاهدی بر حقانیت ساکنان فلسطین به عنوان صاحبان این سرزمین قلمداد گردد.
توطئه تاریخی تغییر نام:
پیشنهاد ارائه شده از سوی «اسرائیل کاتز» وزیر اسرائیلی پیرامون نام گذاری شهرها و روستاهای فلسطینی به زبان عبری و حذف نام های عربی، تصمیم لحظه ای وبدون برنامه نبود، بلکه ریشۀ آن به گذشته باز می گردد و تجلی تلاش صهیونیست ها از گذشته به شمار می رود و این پیشنهاد طرح شده توسط كاتز، حرکت در مسیر اقدامات صهيونيست هاي پيشين است.
تغییر نام مناطق فلسطین از عربی به عبری به سال 1860 باز می گردد هنگامی که شهرک سازی از سوی نخستین گروه های مهاجم یهودی آغاز گردید.
از مثال های بسیار روشن در این زمینه به نام گذاری «پتح تکفا» به معنای «دروازۀ امید» بر منطقۀ فلسطینی «الملبس» می باشد. در سال 1920 ، دولت بریتانیا که قیمومیت فلسطین را برعهده داشت، کمیته ای متشکل از سه تن از یهودیان به ریاست «دیوید یالین» تشکیل داد که مأموریت این کمیته، رایزنی و همفکری در خصوص تبدیل نام های عبری به انگلیسی و تحویل آن به دولت بریتانیا بود. از مهمترین و جنجالی ترین نام هایی که در این کمیته بررسی شد، نام شهر قدس بود که به اتفاق آراء به نام عبری «یروشالایم» برگردانده شد که به انگلیسی «جروزالم» تلفظ می شود.
در سال 1925 کمیته ای از سوی «صندوق ملی اسرائیل» تشکیل شد که تا سال 1951 به کار خود ادامه داد. كميته ي مذكور در طی این 29 سال، 414 نام عبری را جایگزین نام های عربی کرد که از جملۀ آن می توان به تغییر نام شهرک «قلندیا» به «عطاروت» اشاره کرد که این نام عبری در تورات موجود است.
نویسنده : علاءالدین ابوخضر (کارشناس امور اسرائیل)
مترجم: محمدجواد گوديني
منبع: فلسطين المسلمة شماره 8 سال 2011
ثبت دیدگاه