برونفمن‌ها، موساد و ترور کندی!
سرویس اطلاعاتی اسرائیل همراه با سیا نقشی مهمی در ترور رئیس‌جمهور کندی ایفا کرد؛ و این امر دقیقاً به دلیل مخالفت سرسختانه کندی با حرکت اسرائیل به سوی تولید سلاح های هسته‌ای کشتار جمعی است. بر این اساس باید توجه کرد که ردپای سام برونفمن (یکی از چهره های اتحادیه لانسکی و حامی ثروتمند اسرائیل) در دسیسه ترور کندی نیز دیده می شود.
نه تنها لوئیسی بلومفیلد، (نوچه قدیمی برونفمن)، رئیس شرکت پرمیندکس (تحت حمایت موساد) بود (که در میان مدیران آن کلِیِ شاو تاجر نیواورلئانی دیده می‌شود و توسط جیم گریسون دادستان سابق منطقه نیواورلئان به دخالت در ترور کندی متهم شده بود)، شواهد جدید نشان می دهد جک رابی تبهکار دالاسی در واقع حقوق‌بگیر برونفمن بود! این امر مسئله کوچکی است که به خودی خود قابل توجّه خواهد بود!
در حالی که یکی از مأموران نفتی برونفمن در دالاس (یعنی جک کریکتون) پس از ترور کندی اطراف بیوه لی هاروی اوسؤالد پرسه می‌زد، عامل دیگر برونفمن ـ جان کن لویی «اَبَروکیل» ـ در کمیسیون وارن کار می‌کرد. مک لویی مدیر ـ و کریکتون معاون ـ امپایر تراست بود، مجموعه ای مالی که بخشی از آن در کنترل خانواده برونفمن بود.
سام برونفمن با امپراتوری مشروب سیگرام شناخته شده است، اما بیشتر محققانِ ترور کندی، که «اَشراف نفتی تگزاس» را بررسی کرده اند، توجه نکرده اند که سام برونفمن، خودش یک غول نفتی تگزاس بود که تگزاس پاسیفیک اویل را در 1963 خریده بود. در 1949 آلن دالس که بعدها رئیس سیا شد و کندی او را اخراج کرد و همچنین عضو کمیسیون وارن شد، وکیلی بود که در سرمایه گذاری های تجاری فیلیس (دختر برونفمن) دخالت داشت.
کسانی که می خواهند داستان را بدانند، باید به کتاب «قضاوت نهایی»17رجوع کنند که ویرایش ششم 768 صفحه ای آن اکنون موجود و کاملاً مستند است. نتیجه نهایی آن است که بی شک ترور کندی اتفاقی مهم بود که به افزایش بی حد و حصر قدرت صهیونیسم در تاریخ آمریکا (چنان که امروز می بینیم) یاری رساند.
خلاصه آنکه نه تنها برونفمن ها می‌توانند رئیس جمهور آمریکا را تعیین کنند، بلکه قدرت نابودی وی را هم دارند و این قدرت واقعی است! خانواده برونفمن از هر نظر «خانواده نخست» و به‌عبارتی «خانواده سلطنتی» طبقه مسلط صهیونیست و یهود آمریکاست.
ترور کردن یک رئیس جمهورِ ناهمراه!
ترور جان اف. کندی به راستی نقطه ی عطفی در نظام آمریکا و در واقع جهان بود. اگرچه قدرت صهیونیست ها مدت ها در واشنگتن و سراسر آمریکا نفوذ داشت، اما دولت اسرائیل در سال 1963 تقریباً تازه متولد شده بود. به هر حال، رئیس جمهور کندی که در مقابل درخواست های لابی صهیونیسم ـ به ویژه تمایل آن ها برای کمک به اسرائیل، به منظور تبدیل شدن به نیروگاه سلاح های هسته ای ـ به سختی ایستادگی می کرد، بهای کارش را با جانش پرداخت. این اتفاق صحنه را برای تجدید ساختار اساسی سیاست آمریکا در مورد اسرائیل آماده کرد و جهان عرب نیز به نقش لابی اسرائیل در واشنگتن قدرت تازه ای بخشید. این نفوذ از آن زمان تاکنون به سرعت رشد کرده است.
گسترش سلاح های هسته ای در جهان عرب و مسلمان، واکنش مستقیمی بوده است به افزایش سلاح های هسته ای اسرائیل ـ چیزی که جان اف. کندی سعی در جلوگیری از آن داشت و هیچ اغراق نیست که بگوییم اگر جان اف کندی می توانست مانع دستیابی اسرائیل به سلاح های هسته شود، به احتمال آمریکا هرگز درگیر فاجعۀ عراق نمی شد.18
داستان پنهانی مبارزۀ پشت پرده جان اف. کندی با اسرائیل چیزی است که باید برای همگان آشکار شود تا آمریکایی ها ـ و بقیه مردم جهان ـ بفهمند چگونه و چرا صهیونیسم این چنین بر زندگی آمریکایی ها مسلط شده است؟
صهیونیسم تسلط یافته است. زیرا در 22 نوامبر 1963 رئیس جمهور آمریکا که قدرت آنان را زیر سؤال برده بود، در اقدامی علنی و زشت (در جنایتی که تا امروز بی مجازات مانده) به قتل رسید.19
قمرهایی گوناگون اطراف سیارۀ قدرت!
مجموعه ای متنوع از دیگر خانواده های قدرتمند صهیونیست، همچون اقماری حول خاندان برونفمن می چرخند و منافع مالی و خانواده هایی اقماری دارند.
یکی از نمونه های خوب آن مورتیمر زوکرمن است که در عرصه معامله های املاک بوستون فعالیت دارد. موفقیت اولیه زوکرمن ناشی از معامله های تجاری وی با خانواده برونفمن بود و باعث شد به قدرتی مهم، در جامعه صهیونیست تبدیل شود. زوکرمن سپس مالک ماهنامه مشهور آتلانتیک (که 1999 فروخت) و یو.اس. نیوزاند ورد ریپورت شد، هر دو ماهنامه مهم بود. همچنین مالکیت نشریه های کوچک تر ولی با نفوذی چون نیویورک دیلی نیوز را از آن خود کرد. او سرانجام به سِمَت بسیار مؤثر ریاست کنفرانس سران سازمان های یهودی اصلی آمریکا برگزیده شد.
با این حال، زوکرمن در سال های بعد جامعه صهیونیست را با درآمدهای خود تغذیه کرد و به دانیال اسنیدر (که تاجر و تبلیغاتچی جوان و مستعدی در واشنگتن بود) یاری و کمک رسانید. او در طول چند سال چنان سرمایه ای اندوخت که توانست کنترل تیم فوتبال مشهور رد اسکینز واشنگتن را حتی از دست مالک قدیمی و افسانه ای اش، جک کنت کوک، خارج کرده و به چنگ آورد.
در پایان می توان گفت اسنیدر از اقمار زوکرمن بود و از اقمار خانواده برونفمن به حساب می آمد. آنها نیز از ابتدا مدیون حمایت خیریه های مشهور روچیلد اروپا بودند. همه آنان بخشی از طبقه نخبه بسیار ویژه و برگزیده هستند.
حقیقت این است که قدرتمندترین خانواده های صهیونیست آمریکا، به اشکال گوناگون همکاری نزدیک بلند مدتی با یکدیگر داشته اند.20
کنترل خانوادگی رسانه های آمریکا21
تا سال 1950، خانواده های یهودی، دو روزنامه از سه روزنامۀ تأثیرگذار ایالات متحده، یعنی نیویورک تایمز و واشنگتن پست را تصاحب کرده بودند.22
اگر خانواده برونفمن «خانواده سلطنتی» جامعه صهیونیست آمریکا است، بی تردید خانواده های دیگری نیز از نظر ثروت و قدرت، در مرتبه مشابه قرار دارند. با توجه به نقش حیاتی کنترل رسانه ها در افزایش قدرت نخبگان صهیونیست، بهتر است بررسی درباره دیگر خانواده های برجسته صهیونیست آمریکا را آغاز کنیم که قدرت ویژه آنان از نفوذ شدیدشان در مجموعه وسیعی از رسانه های (چاپی و رادیو ـ تلویزیونی) سراسر ایالات متحده سرچشمه می گیرد.
خاندان مشهور سولزبرگر که امپراتوری رسانه ای مشهور (و به گفتۀ برخی «بدنام») «نیویورک‌تایمز» را در کنترل دارند، از این جمله اند.
نکتۀ اصلی در مورد سولزبرگرها آن است که از طریق امپراتوری نیویورک تایمز خود دقیقاً چه رسانه هایی را کنترل می کنند؟ تایمز صد درصد یکی از دو روزنامه قدرتمند آمریکا ـ یا شاید جهان ـ است. امپراتوری رسانه‌ای تایمز بسیار بزرگ تر از این روزنامه مشهور است.23
خانوادۀ سولزبرگر، افزون بر سهمی 50 درصدی در اینترنشنال هرالد تریبیون، سرویس خبری نیویورک تایمز را هم در کنترل دارند که اخبار و اطلاعات 650 روزنامه، مجله و همچنین مجموعه ای از ایستگاه های رادیو ـ تلویزیونی را تأمین می کند.
با آن که سولزبرگرها معروف ترین نخبگان رسانه ای صهیونیست هستند، عظمت خانواده های «مِیِر ـ گراهام»24 و نیوهاوس نیز بسیار قابل ملاحظه است و بررسی دقیق آن ها ارزشمند خواهد بود. زیرا نمونۀ کسانی هستند که بر آمریکا ـ اورشلیم جدید ـ تسلط دارند!
خانوادۀ «مِیِر ـ گراهام» با واشنگتن پست معروف شده اند و نیز خانوادۀ نیوهاوس قابل بررسی اند. این خانواده براساس طبقه بندی فوربز از 400 ثروتمند اول آمریکا در 2004، بیست و پنجمین خانوادۀ ثروتمند ایالات متحده هستند و بر امپراتوری رسانه ای عظیمی مسلط هستند که به شهرها و اجتماع های کوچک و بزرگ کشیده شده است.25
در مورد امپراتوری «مِیِر ـ گراهام» گفتنی است که «کاترین مِیِرگراهام» ـ چهره ای قدیمی در گروه قدرتمند بیلدربرگ ـ یکی از شخصیت های افسانه ای انحصار رسانه ای جهانی در 17 ژوئیه 2001 درگذشت. او ناشر قدیمی واشنگتن پست، مجله نیوزویک و بانوی بزرگِ یک امپراتوری رسانه ای مهم و چند میلیارد دلاری بود.
مرورِ دارایی های گسترده امپراتوری «مِیِر ـ گراهام» نشان می دهد چگونه این خانواده ثروتمند انحصار بزرگ رسانه‌های کشور را در دست دارد:
ـ واشنگتن‌پست
ـ نیوزویک
ـ 50% سهام اینترنشنال هرالد تریبیون
ـ 50% سهام سرویس خبری لوس‌آنجلس تایمز ـ واشنگتن‌پست (که اخبار روزنامه‌های سراسر کشور را تأمین می‌کند.)
ـ 28% سهم: شرکت رسانه‌ای کولز، ناشر مینیاپولین ـ سنت پاول استار ـ تریبیون
ـ روزنامه‌های گازت (یک روزنامه و 15 هفته‌نامه محلی در مریلند)
ـ هفته‌نامه سراسری واشنگتن‌پست
ـ شرکت لگی ـ اسلیت (پایگاه داده آنلاین و ناشر حقوقی)
ـ پست ـ نیوزویک کابلی (در 15 ایالت)
افزون بر این امپراطوری، «مِیِر ـ گراهام» مالک دست‌کم شش شرکت رادیو ـ تلویزیونی در شهرهای مهم آمریکا بود: تلویزیون KPRC(هیوستون)؛ تلویزیون WDIV (دیترویت)؛ تلویزیون WJXT(جکسونویل، فلوریدا)؛ تلویزیون KSAT (سن آنتونیو)؛ WFSB (هاتفورد، کانتیکات)؛ تلویزیون WPLG (میامی).26
خانوادۀ نیوهاوس
خانوادۀ نیوهاوس در کتاب «بقیۀ ما: رشد یهودیان اروپای شرقی در آمریکا»، نوشته استیفن بیرمنگام در 1984، «دومین خانواده ثروتمند یهودی آمریکا» خوانده شده اند.27
خانوادۀ نیوهاوس که به داشتن پاتریوت نیوز ـ تنها روزنامه هاریسبورگ که بر پوشش خبری پنسیلوانیای مرکزی حاکمیت دارد ـ قانع نبودند، اکنون شرکت محلی «سوانک ـ فولر»، ناشران پری کاونتی تایمز، دانکنون رکورد و نیوزسان در منطقه پری، و جونیاتا سنتینل (در مجاورت منطقه جونیاتا) را هم خریداری کرده اند.
باید اشاره کنیم که منطقه کوچک جونیاتا، بی تردید یک مِلک صهیونیستی است. غیر از سیطرۀ نیوهاوس بر مطبوعات محلی، بزرگ ترین کارفرمای این منطقه روستایی و کوچک، امپراتوری طیور کاشر28، بزرگترین شرکت تولیدی کاشر در کره زمین است. سال ها قبل یک رسوایی کوچک ایجاد گردید و معلوم شد این امپراتوری ـ که در طول سال ها تعداد زیادی کارمند خارجی برای کار در کارخانه استخدام می کرد ـ در حقیقت تعداد فراوانی مهاجر غیرقانونی استخدام کرده است. جالب اینکه این منطقه کوچک از گذشتۀ دور، نرخ بیکاری به نسبت بالایی نیز داشته است. ولی هیچ کس در آنجا جرأت مقابله با حاکمیت نخبگان صهیونیست را نداشت.
با تأسف، تاریخ براساس شواهد قوی نشان می دهد که امپراتوری نیوهاوس ـ مالک 26 روزنامه در 22 شهر و همچنین پرد، ضمیمه هفتگی ساندی که در بسیاری از نشریه های سراسری حضور دارد ـ برای پیشبرد منافع شخصی خاص استفاده شده است.
در شهرهایی که نیوهاوس یک روزنامه داشت، آن روزنامه، تنها روزنامۀ شهر بود. بنابراین سردبیر آن بسیار متنفذ بود.29
محمّد طیّب
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
17. مشخصات ترجمۀ فارسی این کتاب به این شرح است:
قضاوت نهايي (ارتباط مفقود در توطئه ترور جان اف. كندي)؛ مایکل کالینز پایپر؛ محمدعلی شیخ علیان؛ پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات (وابسته به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی)؛ تهران؛ 1388.
ترور جان. اف. كندي، رئيس‌جمهور ايالات متحدۀ امريكا، يكي از بحث برانگيزترين و مبهم ترين رخدادهاي تاريخ معاصر اين كشور به شمار مي رود. اغلب نظريه هاي پذيرفته شده در خصوص اين ترور وجهي مشترك با يكديگر دارند: در هيچ يك از آن ها حرفي از ارتباط اسراييل با اين موضوع به ميان نيامده است. نویسندۀ این کتاب با بررسي و ريشه يابي عوامل ترور، مدعي است كه سازمان امنيت و جاسوسي موساد در اسراييل همراه با سازمان سيا و اتحاديۀ جنايي لانسكي نقش عمده اي در ترور كندي ايفا كردند و موساد در حقيقت نيروي محركه و هدايت كنندۀ پشت پردۀ اين توطئه بود. [برگرفته از لوح فشردۀ کتيبه (بانک اطلاعات کتاب هاي منتشرشده در ايران)؛ کاري از خانه کتاب (با پشتيباني وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي)].
18. اورشلیم جدید: قدرت صهیونیست ها در آمریکا؛ ص 248.
19. همان؛ صص 248 و 249.
20. همان؛ صص 78 و 79 و 80.
21. Meyer-Graham and Newhouse
22. اورشلیم جدید: قدرت صهیونیست ها در آمریکا؛ ص 158.
23. همان؛ صص 83 و 84.
24. Meyer-Graham.
25. اورشلیم جدید: قدرت صهیونیست ها در آمریکا؛ صص85-83 (با اندکی تغییر).
26. همان؛ صص 85 و 86 و 87 و 88 و 89 و 90 و 91.
27. همان؛ ص 91.
28. «کاشر» اصطلاحی است که در مورد «شکل خاصی از ذبح حیوانات حلال‌گوشت، مطابق قوانین شریعت یهود» به کار می‌رود.
29. اورشلیم جدید: قدرت صهیونیست ها در آمریکا؛ صص 92 و 93 و 94.
ثبت دیدگاه