عَنْ أَبِی عَبْدِاللهِ عَلَیْهِ السَّلام:
أَنَّ بَعْضَ قُرَیْشٍ قالَ لِرَسُولِ اللهِ (ص):
بِأَیِّ شَیْءٍ سَبَقْتَ الأَنْبِیاءَ وَ أَنْتَ بُعِثْتَ آخِرَهُمْ وَ خاتَمَهُمْ؟
فَقالَ: إِنِّی کُنْتُ أَوَّلََ مَْن آمَنَ بِرَبِّی وَ أَوَّلَ مَنْ أَجابَ حَیْثُ أَخَذَ اللهُ مِیثاقَ النَّبِییِّنَ وَ أَشْهَدَهُمْ عَلی أَنْفُسِهِمْ
ألَسْتُ بِرَبِّکُمْ؟
فَکُنْتُ أَنَا أَوَّلَ نَبِیٍّ قالَ: بَلی
فَسَبَقْتُهُمْ بَالْإِقْرارِ بِاللهِ عَزَّ وَ جَلَّ.
امام صادق (ع) فرمود:
یکی از قریش به رسول خدا (ص) گفت:
به چه سبب بر پیامبران ]در فضل و رتبه[ پیشی گرفتهاید در حالی که در آخر همه مبعوث شدید و خاتم آنان هستید؟
فرمود: من نخستین کسی بودم که به پروردگارم ایمام آوردم و آن گاه که خداوند از پیامبران پیمان گرفت و آنان را بر خودشان گواه گرفت و فرمود:
آیا پروردگار شما نیستم؟
من نخستین پیامبری بودم که پاسخ دادم و «بلی» گفتم؛
از این رو به خاطر اقرار به خدای بزرگ از همة پیامبران پیش افتادهام.
اصول کافی، جلد چهارم، باب 4، ص 32.
ثقةالاسلام محمّدبن یعقوب کلینی رازی (رحمهالله)؛
ترجمه حسین استادولی؛
انتشارات دارالثقلین؛ چاپ اوّل؛ 1390.
عَنْ أَبِی عَبْدِاللهِ عَلَیْهِ السَّلام:
أَنَّ بَعْضَ قُرَیْشٍ قالَ لِرَسُولِ اللهِ (ص):
بِأَیِّ شَیْءٍ سَبَقْتَ الأَنْبِیاءَ وَ أَنْتَ بُعِثْتَ آخِرَهُمْ وَ خاتَمَهُمْ؟
فَقالَ: إِنِّی کُنْتُ أَوَّلََ مَْن آمَنَ بِرَبِّی وَ أَوَّلَ مَنْ أَجابَ حَیْثُ أَخَذَ اللهُ مِیثاقَ النَّبِییِّنَ وَ أَشْهَدَهُمْ عَلی أَنْفُسِهِمْ
ألَسْتُ بِرَبِّکُمْ؟
فَکُنْتُ أَنَا أَوَّلَ نَبِیٍّ قالَ: بَلی
فَسَبَقْتُهُمْ بَالْإِقْرارِ بِاللهِ عَزَّ وَ جَلَّ.
ثبت دیدگاه