خود برتربيني، انگيزه خيانت در امانت
[…] يعني بعضي از اهل كتاب چنانند كه هركس به آنان امانتي بسپارد، هرچند هم مال زيادي باشد، حتما آن را به صاحبش رد مي‌كنند و در آن خيانت روا نمي‌دارند.
[…] بعضي‌ها [هم] چنانند كه اگر ديناري نزد آنان امانت نهادي، قدرت بر وصول آن نخواهي پيدا كرد، مگر آن كه باالحاح و اصرار تمام از او مطالبه كني!
[…] بعضي اهل كتاب اداء امانت مي‌كنند، هرچند مال زيادي باشد، و بعضي ديگر اداء امانت ندارند، ولو مال بسيار ناچيزي باشد.
سببش آن است كه آنان مي‌گويند: «ليس علينا في‌الاميين سبيل» (غير اهل كتاب را بر ما حقي نيست)؛ آري اين عقيده موجب شد كه در صفات روحی (چون: حفظ امانت و ضايع نكردن حقوق مردم و مغرور شدن به كرامت الهي و مانند آن) بين آنان چنان اختلاف و تفاوتي پديد آيد، با اين كه خود مي‌دانند كه خداي متعال چنين مطلبي را در كتاب آسماني براي آن‌ها تشريح نكرده، راضي به چنان افعالي نخواهد بود.(6)
پی نوشت‌ها
1-علامه سيد محمدحسين طباطبايي، تفسير الميزان، ج3- ص 448.
ثبت دیدگاه