حقوق، مال و جان غيريهودی حرمت ندارد
آنان گمان مي‌كردند – چنان كه امروز هم به همان عقيده باقي‌اند- كرامت الهي اختصاص به ايشان دارد و روي اين كه خدا در نسل اسرائيل، «نبوت و كتاب و ملك» قرار داده است، سيادت و آقايي براي آنان ثابت است و بر ديگران حق تقدم دارند؛ از آن گمان نتيجه گرفته بودند: حقوقي كه در كتاب آسماني‌شان تشريح شده (چون حرمت رباخواري، حرمت خوردن مال يتيم، حرمت تضييع حقوق مردم و مانند آن) حقوقي است كه بين خود آنان [يهود] لازم‌الرعايه مي‌باشد، نه آن كه نسبت به ديگران [غيريهود] هم لازم‌الاجرا باشد؛ مثلا بر يك نفر اسرائيلي، خوردن مال اسرائيلي ديگر و يا از بين بردن حقوق او حرام [است]، اما خوردن مال غيراسرائيليان يا از بين بردن حقوق آنان، حرام نيست! آنان عقيده داشتند: يك نفر يهودي نسبت به ديگران [غيريهود] هر حكمي كه خواهد مي‌تواند اجرا كند و آن چه درباره او اجرا كند، جايز خواهد بود.(2)
پی نوشت‌ها:
2- علامه سيد محمدحسين طباطبايي، تفسير الميزان، ج3-ص446.
ثبت دیدگاه