کمیسیون سه جانبه برای سالهای بعد از ۱۹۸۰ طرحی داشت به نام «دهه هشتاد» که می گفت نفت یک ماده تمام شدنی است و باید جایگزین شود و لذا کل جهان باید در یک نظام هماهنگ و جهانی به نرمی به سوی نظم نوین جهانی برود و همه این نظم را بپذیرند.۲
در سال ۱۹۷۹ با بروز انقلاب اسلامی ایران، در کشوری که ذخائر نفت و گاز فراوان و موقعیت استراتژیک فوق العاده داشت و با انقلابی که به دلیل شیعی بودن و رهبری امام، رنگ و طعم دیگری نشان می داد؛ و بدان دلیل که ایران مهد حضور ۲۵۰۰ ساله یهود بود و در دوران پهلوی مرکز قدرت و ثروت جهود و صهیونیستها و حیاط خلوت اسرائیل و پشتیبان آن بود، ناگهان اوضاع و احوال غرب و آمریکا و انگلیس و اسرائیل چنان بهم ریخت که موشه دایان و بگین، حتی چند ماه قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، از بروز زلزله عظیم در خاورمیانه احساس و ابراز وحشت می کردند.
انقلاب پیروز شد و برای غرب راه چاره ای نماند مگر ایجاد جنگ عراق بعثی با ایران. در ۱۹۸۰ = ۱۳۵۹ همه دنیا خصوصاً آمریکا و انگلیس و فرانسه و آلمان و شوروی و … در جنگ دخالت می کردند تا ایران و انقلاب و اسلام و امام خمینی را بشکنند و نتوانستند.
در سال ۱۹۸۲= ۱۳۶۱ با آزاد شدن خرمشهر – یعنی مرکز قدرت بعثی ها و سیطرة بر استان نفت خیز خوزستان – نه تنها ورق جنگ برگشت بلکه مشکلی فوق العاده عجیب و باورنکردنی موجب آثار و برکاتی شد که فعلاً از آن در می گذریم.
اما نظام جهانی و جهانی سازی، خصوصاً با صبغه و سابقة اقتصادی تنها راه مبارزه و نقطه امید آمریکا و جهودها شد؛ اگر چه که بحران اقتصادی آمریکا و اروپا و جهان غرب باز هم هشدارهای اساسی به آنها می داد. ما، در ایران، اولاً ابعاد این نظام اقتصادی جهانی را در سطح عموم مردم درست نمی شناسیم و ثانیاً عده ای از روشنفکران غرب زده و مسحور غرب و بلکه خود فروخته و خود باخته، اساساً چیزی غیر از غرب و حرف و سخنش نمی فهمند و نمی دانند و آنجا هم که موضوع به شدت واضح و زننده می شود آن را توجیه کرده و چاره ناپذیرش می خوانند. آنها می گویند این جریان، روال قطعی اقتصاد و حرکت جهانی است و هیچ گریزی ندارد و حتماً همین گونه هست و خواهد بود و … در حالیکه بشر، خود اختیار دار زندگی و انتخاب خود است و انسان مجبور نیست هر شرایطی را بپذیرد.
اکنون بعضی آمارها را در باره شرکتهای چند ملیتی و ثروتمندان جهانی مورد توجه قرار می دهیم تا معلوم شود که ابعاد فاجعه تا کجاهاست:
تحلیلگران معتقدند که شکل کنونی جهانی سازی، منشاء تمامی مسائل و مشکلات امروزی بشریت است توجه به مشکلات عمومی بشری در جهان بیشتر بر نگرش همکاری استوار است تا رقابت اما اصل و پایه مشکل کنونی جهانی سازی رقابت و سلطه طلبی است. امروز ثروت خالص ۲۰۰ ثروتمند نخست جهان با کل درآمد ۴۰% از مردم دنیا- یعنی ۴/۲ میلیارد تن از افراد بشر – برابری می کند. علاوه بر این در حالیکه میزان درآمد در کشورهای ثروتمند، روند صعودی می پیماید، ۸۰ کشور فقیر با کاهش درآمد متوسط خود طی ۱۰ سال گذشته مواجه بوده اند … اینیاسیورامونه مدیر ماهنامه لوموند دیپلماتیک می نویسد: … افراد، شرکتها، مجموعه ها و گروه های صنعتی و مالی خصوصی عزم خود را برای استیلا بر جهان جزم کرده اند… اربابان قدرت در سرتاسر مثلث آمریکا، اروپا و ژاپن جای گرفته اند… در سال ۱۹۶۰ بیست درصد از ساکنان ثروتمندترین کشورها از درآمدی برخوردار بودند که در مقایسه با ۳۰% از فقیرترین های جهان ۳۰ برابر بیشتر بود و در سال ۱۹۹۵ در آمد این افراد به ۸۲ برابر بیشتر رسیده است. در آفریقای زیر صحرا و دیگر مناطق کمتر توسعه یافته، درآمد از ۳۰ سال پیش، سیر نزولی یافته است… میراث ۱۵ تن از ثروتمندترین افراد روی زمین از تولید ناخالص ملی مجموع کشورهای آفریقایی زیر صحرا، فراتر می رود؛ ۳۰۰ میلیون تن از ساکنان قاره آفریقا با کمبود آب مواجهند و بخشهای درگیر این پدیده در مناطق زیر صحرا تا سال ۲۰۵۰ نیز به میزان یک سوم گسترش خواهد یافت … در سال ۱۹۷۰ رقم شرکتهای چند ملیتی از چند صد شرکت متجاوز نبود؛ امروز، شمار این شرکتها به بیش از 40/000 می رسد. رقم سرمایه کل ۲۰۰ شرکت عمده کره زمین با یک چهارم فعالیت اقتصادی سراسر جهان برابری می کند اما نیروی کار آنها از 0/75 درصد متجاوز نیست. این چند ملیتی های بزرگ پیوسته در حال ادغام با یکدیگر به منظور سود بیشتر و نیز صرفه جویی در نیروی کار هستند… افزایش فعالیت های اقتصادی تبهکارانه و بین المللی آنها افسانه ای را شکل بخشیده است و آن اینکه در کنار گروه هفت سیاسی- اقتصادی متشکل از مهمترین قدرتهای صنعتی جهان، گروه هفت دیگری رشد یافته است که بخشی از گروه هفت متعارف – آمریکا، ژاپن، ایتالیا- را در آن باز می یابیم… میشل کاندوسوی فرانسوی، رئیس سابق صندوق بین المللی پول، رقم تولید ناخالص جرایم اقتصادی جهان را هزار میلیارد دلار و رقم سالانه پول تطهیر شده (حاصل پول شویی) در نظام مالی بین المللی را بین ۲ تا ۵ درصد تولید ناخالص ملی جهان بر آورده کرده بود. اما سرویس های صندوق بین المللی پول، هرگز به طور جدی تحقیقاتی در این زمینه به عمل نیاورده اند.»3
شمس الدّین رحمانی
پاورقی:
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۲ – تراست مغزهای امپراطوری؛ تألیف ویلیام منیتر؛ ترجمة آسیم؛ روزنامه اطلاعات.
۳ – روزنامه کیهان؛ ۱۷/۳/۸۹؛ ص ۱۲؛ مقاله نیمة پنهان جهانی سازی؛ مژگان نژند.
ثبت دیدگاه