«چرا تصویر جنازه کودک غزه ای دنیا را تکان نداد ؟» عنوان نوشته یک نویسنده منتقد یهودی در فلسطین اشغالی است.
به گزارش قدسنا، «گیدئون لوی» منتقد سیاست های رژیم جعلی صهیونیست و ستون نویس روزنامه صهیونیستی هاارتص در یادداشتی به سیاست دوگانه مقامات اسرائیلی و مطبوعات این رژیم در مواجه با دو حادثه کشتار فجیع 4 کودک فلسطینی در ساحل غزه و غرق شدن کودک پناه جوی سوری اشاره کرده است که در ادامه می آید:
دو عکس، در اولی پسر بچه کوچکی که صورتش در شن های ساحل فرو رفته و جسم کوچکش بی جان شده است، در عکس دوم نیز همانند عکس اول جسم پسر کوچکی که در کنار ساحل با آب دریا شستشو می شود و پاهای کوچکش کنار یکدیگر به آرامی قرار گرفته است. این دو پسر بچه تقریبا هم سن هستند و شباهت ها میان آنها بسیار عجیب و شوکه کننده است. «اسماعیل بکر» در عکس اول و «آیلان کردی» در عکس دوم، عکس های این دو کودک کشته شده که در ساحل دریا قرار گرفته اند به فاصله یک سال و چند ماه و در فاصله چند صد کیلومتری از یکدیگر گرفته شده است.
عکس اول در تمام دنیا منتشر شد ولی در اسرائیل آن را مخفی کردند و همان روزنامه به ظاهر مهربان اسرائیلی یدیعوت آحارنوت آن را در صفحه اولش قرار نداد و برای آن عنوان «کودکی که دنیا را تکان داد» ننوشت، در واقع مرگ اسماعیل هیچ کس را در اسرائیل تکان نداد. در طرف مقابل مرگ آیلان به یک نماد جهانی و البته برای یدیعوت آحارنوت تبدیل شد چراکه این روزنامه می داند چه چیزی اسرائیلی ها را تکان می دهد.
یک کودک فلسطینی همراه با سه پسر عموی دیگرش در ساحل غزه در حالی که فوتبال بازی می کردند، توسط بمباران خلبان های نیروی هوایی اسرائیلی که در طول جنگ 51 روزه سال گذشته صورت گرفت کشته شدند و این موضوع «تکان دهنده» نیست. یک کودک سوریه ای در همان سن که به همراه خانواده اش از سوریه به اروپا پناه می بردند و در دریا غرق می شود، «کودکی است که دنیا را تکان می دهد»، اگر این مقدار ریاکاری هنوز کافی نیست باید در ادامه افزود که هیچ کسی در دادگاه برای جنایت کشتن اسماعیل محاکمه نشد در حالیکه در پرونده آیلان چندین مظنون دستگیر شده اند.
اسرائیل هیچ حقی ندارد که در مورد مرگ غم انگیز آیلان کردی ریاکاری خود را نشان دهد، از این ماجرا ناراضی باشد، وانمود به شوکه شدن بکند، پیشنهاد کمک دهد و یا اروپا را درباره این ماجرا سرزنش کند. همین اسرائیل در حیاط خلوت خود که یک ساعت و ربع با تل آویو فاصله دارد، منطقه ای فاجعه آمیز ایجاد کرده است. در این منطقه وحشتناک، خانواده «العملا» در گفتگو به خبرنگار سوئدی که به رفح سفر کرده بود درباره وقاحت این فجایع صحبت کرده اند؛ در حملات اسرائیل «وائل» پدر خانواده، یکی از پاهایش را از دست داد، «عصرا» همسرش دو پایش را از دست داد، «شریف» پسر سه ساله خانواده یک پا و یک چشمش را از دست داد و برادار وائل و همسر و دختر 11 ساله اش نیز در این حملات کشته شدند.
سرنوشت آنها کمتر از خانواده کردی شوکه کننده نیست، تفاوت در اینجا این است که تراژدی خانواده فلسطینی ]مستقیماً[ توسط ارتش اسرائیل رقم خورده است.
این ریاکاری همچنین در واکنش اسرائیل مبنی بر شوکه شدن از سرنوشت آوارگانی که به سمت اروپا می روند نیز مشهود است. اسرائیلی که دهها هزار (فلاشه یهود) پناهده آفریقایی را رنج و عذاب می دهد هیچ حقی در انتقاد از اروپا در زمینه برخورد با آوارگان ندارد. مقامات اسرائیلی که از اظهارات «ویکتور اوربان» نخست وزیر مجارستان درمورد تهدید نامیدن آوارگان برای ریشه های مسیحیت در اروپا شوکه می شوند و از آن انتقاد می کنند باید توضیح دهند که فرق میان نگرانی بر سر «ریشه های مسیحیت» در اروپا و نگرانی بر سر «ریشه های یهودی» در اسرائیل چیست.
به اعتقاد کارشناسان، رویدادهای امروز سوریه و عراق، جنایات وحشتناک و گسترده گروه های تروریستی و تکفیری و آوارگی مردم این مناطق، تماماً توطئه ای اسرائیلی و براساس استراتژی صهیونیسم در منطقه طراحی و سازماندهی شده و مدیریت می شود. کودکان عراقی و سوری اگرچه توسط داعش و برخی دیگر از آدمکشان تکفیری قربانی می شوند اما پشت صحنه این جنایت ها، اشغالگران صهیونیست، یعنی همان قاتلان کودکان غزه قرار دارند.
ثبت دیدگاه