دفتر برنامه ریزی اجتماعی و مطالعات فرهنگی معاونت فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم و تحقیقات و فن‌آوری (با عرض پوزش از طولانی بودن این عنوان!) نشریۀ مفید و جالبی منتشر کرد با نام «پرونده هنوز باز است»– بدون تاریخ نشر-١در قطع رحلی و در 104 صفحه که «ویژه نامۀ فلسطین و صهیونیسم» است و مطالب متنوّعی دربارۀ موضوع فلسطین و جنایات صهیونیست ها در آن گردآوری شده است.
در صفحات 40 و 41 این نشرّیه، مقاله ای چاپ شده است با نام «آموزش خشونت در نظام آموزشی اسرائیل» که نه نام نویسنده دارد٢ و نه مأخذه و منبع؛ ولي مقاله مفيد و خواندني است كه با برخي اصلاحات و اختصارات، تقديم خوانندة محترم مي گردد.
آموزش خشونت در نظام آموزشی اسرائیل
رهبران جنبش صهیونیسم با این باور کار خود را شروع کردند که دولت صهیونیستی در قلب یک منطقه اسلامی هرگز به رسمیت شناخته نمی شود و برای همیشه در بحران «موجودیت» دست و پا می زند. این امر به حاکمیت خوی نظامی بر همه جامعه صهیونیستی انجامیده است. تا جایی که دیوید بن گوریون اولین نخست وزیر صهیونیستی اظهار داشت: «اسرائیل عبارت از یک جامعه متشکل از جنگ جویان است.» بن گورین اینگونه با صراحت به تاثیر نظامی گری در جامعه صهیونیست اعتراف می کند.
در اسرائیل سیاستمداران، ژنرال های بازنشسته هستند و مدیران نهادهای اقتصادی هم از فارغ التحصیلان ارتش بوده و روزنامه ها و رسانه های گروهی نیز مملو از تحلیل گرانی است که عمر خود را در ارتش سپری کرده و اکنون پس از بازنشستگی به فعالیت رسانه ای روی آورده اند روند آموزش در نظام صهیونیستی نیز سیری نظامی را طی کرده است. خانم ارناکازین پژوهشگر و نویسنده صهیونیستی در این باره می گوید: «کسی که روش ها و متدهای آموزشی همه مقاطع تحصیلی مدارس اسرائیل را مطالعه میکند، باید به رویکرد کلی بخش آموزش براساس روحیه نظام گری و خدمت به ارتش و آماده ساختن کودکان برای اینکه در آینده به یک جنگ جو تبدیل شوند توجّه کند. این روحیه از سال 1948 یعنی زمان شکل گیری «اسرائیل» در جریان بوده و در همه نهادهای رسمی و غیررسمی رژیم صهیونیستی رسوخ یافته است. بنیانگذاران فلسفه آموزش «اسرائیل» آرزو دارند که این مسئله و دیگر داستان های اسطوره ای را در اذهان کودکان و نوجوانان صهیونیست جا اندازند. پژوهشگران رژیم صهیونیستی اتفاق نظر دارند که این روحیه پس از جنگ سال 1967 میلادی و پیروزی بزرگ «اسرائیل» در جنگ شش روزه علیه مصر، سوریه و اردن تقویت شده است. فرایند نظامی گری بخش آموزش رژیم صهیونیستی سه مرحله را طی می کند:
1- نهادینه کردن مفاهیم نظامی و قدرت در اذهان دانش آموزان
2- مکلف کردن نهادهای نظامی به اداره نهادهای آموزشی و پرداختن به شغل تدریس
3- تأسیس مدارس دینی- نظامی که خطرناک ترین مظاهر نظامی گری بخش آموزش رژیم صهیونیستی محسوب می شود.
دانش آموزان در این مدارس براساس اصول نظامی و تندروی دینی تربیت می شوند.
نهادینه کردن معیارهای نظامی
تربیت نظامی در «اسرائیل» به شیوههای مختلفی صورت می گیرد و دستگاه آموزش تلاش می کند که آگاهی و رشد فکری کودکان صهیونیست را از همان اوان کودکی با اصول و مفاهیم نظامی پیوند بزند. مدیران مهدکودک ها اردوهای مداوم برای رفتن به پادگان های نظامی برگزار و سعی می کنند که هر کودک درحالی که بر روی تانک رفته، عکس یادگاری بگیرد تا این گونه ابزارهای نظامی و مفاهیم نظامی در ذهن وی نقش بندد. پس از آن پرچم و آرم مخصوص ارتش در میان کودکان توزیع می شود تا آن را در کودکستان ها قرار دهند. این در حالی است که هیچ توجهی به آموزش ارزش های دموکراسی و برابری – که رژیم صهیونیستی مدعی تقدیس این ارزش هاست – نمی شود. همچنین دبیرستان ها اردوهایی را برای دانشآموزان خود به پایگاه های ارتش برگزار می کنند تا دانش آموزان با مانورها و آموزش های ارتش آشنا شوند و همچنین اردوهایی برای این دانش آموزان به پایگاه ها و اماکنی که در آن ها جنگ هایی میان ارتش صهیونیستی و ارتش های عربی روی داده است، برگزار می شود. مدیران مدارس «اسرائیل» دانش آموزان را به خریدن هدایا و اعطای آن ها به نظامیان و سربازان یهودی وادار می کنند. به ویژه نظامیانی که به تازگی به فلسطین اشغالی مهاجرت کرده و به دور از خانواده هایشان هستند. دانش آموزان صهیونیست نامه هایی برای نظامیان صهیونیست می فرستند و از تلاش آن ها برای «حمایت از امنیت «اسرائیل» «ملت» قدردانی می کنند. از جمله مواد درسی مدارس «اسرائیل» تاریخ جنگ های عربی و صهیونیستی و زندگی نامه فرماندهان عالی رتبه نظامی است که در این جنگ ها موفق بوده اند و از دانش آموزان خواسته می شود که دربارۀ زندگینامۀ این فرماندهان انشاء بنویسند. یکی از نمونه های نظامی گری روند آموزشی در «اسرائیل» را به شکل واضح نشان می دهد، کتاب ریاضی کلاس پنجم دبستان است که مردخای فاشستوم آن را تألیف کرده است. مسائل و تمرین های این کتاب درباره ارتش صهیونیستی و فعالیت های آن است و از دانش آموزان خواسته می شود که به آن ها جواب دهند. بازدید از نمایشگاه هایی که یاد و خاطره نظامیان صهیونیست کشته شده در جنگ های «اسرائیل» را گرامی می دارد – از جمله موزه «یادلبنیم» – یکی دیگر از جلوه های تثبیت نظام گری در بخش آموزش رژیم صهیونیستی است. خانم فرد شمرون پژوهشگر امور تربیتی و روانشناسی می گوید: «به این شیوه از هنر برای سرپوش نهادن بر جنبه زشت جنگ استفاده میشود.» وی می افزاید که: در خارج از مدارس دانش آموزان تابلوهایی تجاری مشاهده می کنند که ارتش را تقدیس می کنند. به عنوان مثال شرکت شیر و لبنیات «تنوفا» برچسب های تبلیغاتی بر روی بسته های پنیر قرار داده است که بر روی آن ها نوشته شده است: «50 درصد برای چتربازان، 50 درصد برای تیپ گولانی و 100 درصد برای خانواده» از سوی دیگر، در چارچوب فعالیت های رادیو مدرسه، دانش آموزان از ژنرال ها و افراد عالی رتبه ارتش و سازمان های اطلاعاتی و امنیتی دعوت و با آن ها مصاحبه می کنند و بقیه دانش آموزان نیز سؤالات خود را مطرح می کنند. در کنار همۀ این ها، تیپ ها و واحدهای مختلف ارتش صهیونیستی تابلوهای تبلیغاتی در حیات مدارس و کلاس های آن ها نصب می کنند که در آن ها دانش آموزان مقطع دبیرستان تشویق می شوند که پس از خدمت اجباری خود در ارتش بمانند و در آن خدمت کنند. و علی رغم اینکه خدمت نظامی در ارتش صهیونیستی اجباری است، اما سربازان این اجازه را دارند که پس از پایان دوره خدمت خود به استخدام ارتش درآیند و به عضویت هریگانی که دوست دارند، درآیند.
عبدالله راستگو
١ – ظاهراً تاریخ نشر آنچنان که در ذهن خوانندگان این نشرّیه مانده، سال 1386 است. حُسنِ نداشتن تاریخ نشر یکی هم میتواند این باشد که هرسال میتوان آن را تجدید چاپ کرد بی اینکه کهنه شود!
٢ – بعضی از اساتید محترم دانشگاه های ما، نوشتن مقاله دربارۀ فلسطین را دون شأن خود می دانند! شاید این هم از آن نوع باشد.
ثبت دیدگاه